Mirek Burnejko, 31 stycznia 2017
W otoczce spokoju, W nadziei na jutro, Uciekam przed dzisiaj, Ubrany w łez futro. Zamykam mój spokój, Na klucz bólu wieczny, Odwagi chce szukać, Przestać czuć bezpieczny. Ten krok jest potrzebny, by poczuć smak życia, Odwagi krok pierwszy, Tyle do przeżycia. Mirek Burnejko – Wiersz 031 – Krok Pierwszy. Jakbyś nie wiedział co tu się […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 21 stycznia 2017
Nie znajdziesz tu prostoty, Nie znajdziesz tu spełnienia, Nie znajdziesz tu odwagi, Nie znajdziesz tu westchnienia. Tu komfort dawnym cieniem, Zamknięty w celi sławy, Tu praca płynie nurtem, Gdzie tonie smak odwagi. Lecz nagle ciemność znika, Zamyka rana dnia, Otwiera się przyjemność, Smak wiary w szczęścia spa. Mirek Burnejko – Wiersz 030 – Szczęścia Spa […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 01 stycznia 2017
Bez celu jak ważka, Bez skrzydeł we mgle, Bez okien w świątyni, Bez powietrza w śnie. Stracony przez siebie, Udając ludzki cień Zamykam drzwi szczęścia, Zaczynam pusty dzień. Mirek Burnejko – Wiersz 029 – Cel Jakbyś nie wiedział co tu się dzieje, to sprawa jest prosta. Spisałem swoje życiowe cele/marzenia. Dla ułatwienia podzieliłem je na […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 31 grudnia 2016
Ruszyła maszyna i nikt nie zatrzyma, Pomysłów, przewrotów, odwagi i snów. W podróży przed siebie do jutra przez dziś, Doganiam swe cele, brakuje mi słów. Ruszyła maszyna i nikt nie zatrzyma, Początek za nami, wyścigu po sen. Czy wygram, czy przegram, nie ważne dziś jest, Co ważne to podróż, założyć to śmiem. Mirek Burnejko – […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 26 grudnia 2016
A gdyby tak nogi obciąć dwie, A gdyby tak oczy zgubić we mgle. A gdyby tak odwet za wszystko wziąć, A gdyby tak drzewo piłą ciąć. A gdyby tak zapomnieć czym jest strach, A gdyby tak pozostać w snach. A gdyby tak po prostu być. Zamknąć granicę realnych żyć. Mirek Burnejko – Wiersz 027 – […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 20 grudnia 2016
W oddali, w mgle smaku, Odczuwam Twój rytm. W nauce Twej pasji, Zamykam się z nim. On dziś jest Twym jutrem, On zna Twoje ja. On umie doradzić. Problemy Twe zna. Gra cienia, zamknięta, W przewadze byś był. Gdybyś poznał swego brata, Który żyje za 100 dni. Mirek Burnejko – Wiersz 026 – Smak Przyszłości. […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 30 listopada 2016
Gdy sztanga nad głową, dumnie w górze tkwi. To czuję moc wielką, marszczę dumnie brwi. Odwaga, kwiat walki, Otwartość w świecie braw. Odczuwam chęć życia, Więcej niż bym chciał. Kolejny kilogram, Sprawdzić muszę się. Czy dźwignę ten ciężar? Czy on dźwignie mnie? Mirek Burnejko – Wiersz 025 – Ciężar Zwany Życiem. Jakbyś nie wiedział co […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 06 listopada 2016
Co moje, to Twoje. Wiara uczy łez. Chcę oddać swe bóle. Radość, miłość też. Weź wszystko co moje, To Twoje też jest. Złączenie w nicości. Życia wieczny test. Oddaję Ci siebie, Oto marzeń szczyt. Jam nagi przed Tobą, jedności magii byt. Mirek Burnejko – Wiersz 024 – Egoista JESTEM EGOISTĄ. Egoistą romantykiem. Wierzę, że wszystkie […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 28 października 2016
Dochodząc do światła, Dochodząc do celu, Ma radość wybucha, Dotykam rąk wielu. Już jestem przy celu, Zaczynam radość ćpać. Zamykam się w sobie, Nie chcę wiecznie stać. Znalazłem cel nowy, Tamto było złe. Przy celu brak szczęścia, W drodze szczęście jest. Mirek Burnejko – Wiersz 023 – Poziom Drugi Jakbyś nie wiedział co tu się […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 18 października 2016
Świat jutra, świat dzisiaj, Złączony nicią dni. Zamknięty przed wczoraj, W postaci krwawej mgły. W oddali odpowiedź, Płatnej roli smak. Zamnięta ścieżka w nicość, Pytań ciągle brak. Świat jutra nadchodzi, Bez klucza do swych drzwi. Klucz nigdy nie powstanie, Pieśń nicości brzmi. Mirek Burnejko – Wiersz 022 – Świat Jutra Czytam dużo książek. Większość z […]
Czytaj całość