Mirek Burnejko, 30 listopada 2016
Gdy sztanga nad głową, dumnie w górze tkwi. To czuję moc wielką, marszczę dumnie brwi. Odwaga, kwiat walki, Otwartość w świecie braw. Odczuwam chęć życia, Więcej niż bym chciał. Kolejny kilogram, Sprawdzić muszę się. Czy dźwignę ten ciężar? Czy on dźwignie mnie? Mirek Burnejko – Wiersz 025 – Ciężar Zwany Życiem. Jakbyś nie wiedział co […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 06 listopada 2016
Co moje, to Twoje. Wiara uczy łez. Chcę oddać swe bóle. Radość, miłość też. Weź wszystko co moje, To Twoje też jest. Złączenie w nicości. Życia wieczny test. Oddaję Ci siebie, Oto marzeń szczyt. Jam nagi przed Tobą, jedności magii byt. Mirek Burnejko – Wiersz 024 – Egoista JESTEM EGOISTĄ. Egoistą romantykiem. Wierzę, że wszystkie […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 28 października 2016
Dochodząc do światła, Dochodząc do celu, Ma radość wybucha, Dotykam rąk wielu. Już jestem przy celu, Zaczynam radość ćpać. Zamykam się w sobie, Nie chcę wiecznie stać. Znalazłem cel nowy, Tamto było złe. Przy celu brak szczęścia, W drodze szczęście jest. Mirek Burnejko – Wiersz 023 – Poziom Drugi Jakbyś nie wiedział co tu się […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 18 października 2016
Świat jutra, świat dzisiaj, Złączony nicią dni. Zamknięty przed wczoraj, W postaci krwawej mgły. W oddali odpowiedź, Płatnej roli smak. Zamnięta ścieżka w nicość, Pytań ciągle brak. Świat jutra nadchodzi, Bez klucza do swych drzwi. Klucz nigdy nie powstanie, Pieśń nicości brzmi. Mirek Burnejko – Wiersz 022 – Świat Jutra Czytam dużo książek. Większość z […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 10 października 2016
Poznałem smak szczęścia, Zamknięty w czterech ścianach. W oddali od racji, Drapiąc dziury w ranach. Poznałem smak szczęścia, Gdzie każdy mówił NIE. W ramionach rodziny, Która zawsze dla mnie jest. Smak szczęścia zostaje, Zmienia myśli bieg. Zamykam pewien rozdział, Dopływam na brzeg. Mirek Burnejko – Wiersz 021 – Własny DOM Wróciłem parę dni temu ze […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 30 września 2016
Ból serca, ból znany, Uczący pokory, Odkryłem go znowu, Czas wrócić na tory. W mej głowie chęć wielka, że zniknie niedługo. W mym sercu nadzieja, Zostań moim sługą! Mirek Burnejko – Wiersz 020 – BÓL Jakbyś nie wiedział co tu się dzieje, to sprawa jest prosta. Spisałem swoje życiowe cele/marzenia. Dla ułatwienia podzieliłem je na […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 25 września 2016
W oddali, w amoku, Ostatni w drodze dnia. Zamknięty, zatruty, Pękła życia kra. W pogoni za blaskiem, Płaczę w nocnym śnie. Już nie chcę, nie mogę, Dla siebie mówię NIE. W oddali świat płaski wygląda niczym dom. Otwieram drzwi zamknięte, Wolności czuję swąd. Mirek Burnejko – Wiersz 019 – Wolność Wyobraź sobie życie, gdy wstajesz […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 18 września 2016
Wybrałem dla siebie świat pełen gwiazd, By dojść tam gdzie chciałem wciąż patrzę na WAS. Mówicie NIE WARTO, mówicie TO GRZECH. Osiągnać coś więcej, nie warto, to pech. Wybrałem głuchotę na waszych słów błysk. Odnalazłem w sobie mojej ścieżki rys. Pod prąd, ku światłości, wyrwałem jak byk. Doszedłem, wygrałem, wydałem z siebie ryk! Mirek Burnejko […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 05 września 2016
Zmęczony, zamknięty, w obietnic czarnej klatce. Jest dobrze, jest miło, rysujesz sznur na kartce. Zmęczony, zamknięty, widzisz światło w dali, Przestajesz rysować, Jacy oni mali. Podchodzisz, dotykasz, Nagle więksi są. To oni, magicy, zniszczyli klatkę swą. Mirek Burnejko – Wiersz 017 – Wyjście z Klatki To bardzo prosta idea. Używałem podobnego schematu przy budowaniu swojej […]
Czytaj całość Mirek Burnejko, 03 września 2016
Słoń duży, słoń ciężki, Jak mogę go zjeść? Jak szczękę otworzyć, Pomoże ktoś, gdzieś? Nie mogę, próbuję… Gdzie sekret ten tkwi? Czy mogę go zmniejszyć? Gdzie idea ta lśni? A może tak tylko, Chwycić kęs mały. I drugi i trzeci. O! Zjadłem. Świat jest doskonały! Mirek Burnejko – Wiersz 016 – W Podróży Przez Magię […]
Czytaj całość